The complete unknown (day 42 - 46 = 274 km)



Best zwaar om de eerste km zo in de regen de fietsen.

Na samen met een aantal festival vrienden te genieten van de Sziget Detox (lekker gaan uiteten, een suikerspin eten, een bezoekje aan de thermen, ...)  zijn we klaar om onze reis alleen verder te zetten. Na 13 km door de hevige regen te fietsen richting het station in Budapest, begint op woensdag 20 augustus het nieuwe avontuur met eerst een treinrit van Budapest (Hongarije) tot Novi Sad (Servië). We zijn niet aan het valsspelen, omdat we vorig jaar in augustus hetzelfde stuk al hebben gefietst en we weten dat het erg saai was :).






 

Met slechts een afstand van 230 km, hebben we er toch een 7-tal uur over gedaan. Ja, de treinen rijden hier super traag :) Een effectief rustdagje dus!

Zo lijkt het wel dat we extreem veel mee hebben :)

Tegen de valavond kwamen we aan in Novi Sad. Onze eerste ervaring met Servië was positief. Een aangenaam stadje, leuk centrum en vriendelijke mensen. Gezien het steeds vroeger donker wordt, hadden we een hostel geboekt zodat we in alle luxe goed konden slapen om aan de volgende 4 daagse fietstrip te beginnen.

Niet zo duidelijk op de foto, maar een mooi uitzicht na de beklimming!

Tegen de middag zijn we er klaar voor. Ze voorspelde de hele dag regen, wat het vertrek lastig maakte. De spiertjes moesten het terug gewoon worden. Uiteindelijk hebben we een 57 km gefietst tot in Sremska Mitrovica. Servië is een stuk aangenamer om door te fietsen, dan Hongarije en Slovakije. Tot nu toe laat het een positieve indruk na. De lokale bevolking is enthousiast om ons te zien, zeker in de kleine dorpjes waar hoogstwaarschijnlijk amper toeristen komen. We worden dan ook aangemoedigd door hen. Het was een leuke rit, met een pittige beklimming (661 meter geklommen) !


De bergketen dat ze zijn overgeklommen!



Genieten van de prestatie!

Tegen de avond besloten we om opnieuw een hostel te nemen, gezien kamperen hier niet echt gekend is. Pure luxe voor ons!
 

Om één of andere reden is het deze reis haast onmogelijk om een stille nachtrust te hebben. Om 7 uur 's ochtends begon de kuisvrouw de tralies van onze hotelkamer ramen af te stoffen. Gezellig is wat anders :(. Tot nu toe hebben we nog nooit een wekker gebruikt, want meestal worden we op tijd wakker in onze tent door de zon en in de hotels zijn het wel andere dingen die ons wekken. Na een heel stevig 'Servisch' ontbijt (vlees, vlees en nog eens vlees!) konden we er aan beginnen.



Niet kamperen heeft zijn voordelen, je verliest veel minder tijd bij het opstaan, gezien je niets moet opruimen of je ontbijt niet zelf moet klaar maken. Daardoor waren we dan ook al om 8u30 onderweg. Ze kennen hier geen fietspaden, maar gelukkig zijn de wegen niet zo druk, dus blijft het aangenaam fietsen, van het ene dropje naar het andere. Na 97 km kwamen we aan de grens Servië/Bosnië. De komende dagen zullen we meerdere malen de grens oversteken, gezien we kruisend naar beneden fietsen richting Montenegro.



De grenspost

 

Nieuwe buitenbanden voor 11 euro!

 

Aan de grensposten kregen we veel bekijks en aanmoediging aan de lokale bevolking, wat het extra aangenaam maakt! Eens de grens over en na een 106 km te fietsen besluiten we om een slaapplaats te zoeken in Mali Zvornik (Servië). We zitten vlak tussen de Drina rivier en de rotsen, geen enkel plat plekje voor te kamperen dus. Noodgedwongen kozen we voor onze duurste slaapplek tot nu toe. Een echt hotel, met alle luxe! Slaapzacht!

 

Welcome to Bosnië

 

Na een stevig ontbijt waren we klaar voor de 45ste dag. Een rustig fietsdagje van 64 km tot en met Boljevici. Onderweg doen mensen ons stoppen en vragen ze waar onze reis heen gaat. Deze man woont in Belgrado, maar was op vakantie in de bergen. Hij had van een vriend een t-shirt gekregen met alle Belgische bieren :). Hij wist ons heel wat nuttige informatie mee te geven voor de rest van onze trip.

Tijdens onze een lunch pauze in een klein dorpje 'Bratunac' kwam er plots een lieve, gezonde puppy aangerend. Heel speels, aanhankelijk en schattig. Vraag ons niet waarom, maar we hebben zeker een halfuur getwijfeld om hem mee te nemen als nieuwe reisgenoot. Maar door gebrek aan reismandje is hij niet meegegaan, ergens hebben we er nog steeds spijt van, langs de andere kant weten we dat het niet erg verstandig zou geweest zijn om dit te doen.
 

Overal onderweg kom je deze eivormig dingen tegen. Dit is om het hooi voor de winter te bewaren.

 

 

Het was net te ver om tot het volgende dorpje te fietsen, gezien er nog maar een 2 uur zonlicht was. Uiteindelijk hebben we onder deze schelter vlak aan de rivier kunnen slapen. Een oude man wees ons deze plaats aan. Deze was niet echt gemakkelijk te bereiken met de fietsen, dus heeft hij voor ons de weg vrijgemaakt en gezorgd dat we hier een veilig nacht hadden (opnieuw veel wind en storm).

Wild kamperen!

Zelfs op de fiets kan je lekker eten! Pannekoekjes!

We lopen een beetje achter qua km's en daardoor moeten we op onze rustdag ook nog even fietsen. Een stijging van 1044 meter, met een totaal van 33 km brengt ons in Bajina Basta. Het stadje aan het begin van het Tara Nationaal park. Eens daar aangekomen bleken we nog niet op de juiste plaats te zijn en moesten we nog eens een 30 km klimmen. Omdat we niet heel onze rustdag wouden verliezen en het al 15 uur was (dus onmogelijk om het voor het donker te halen), hebben we de taxi (met onze fietsen) genomen tot op het hoogste punt, om vandaaruit richting Zavoine lake te fietsen. Deze plaats ligt van onze route af, maar we wouden er naar toe om een mooie rustdag te kunnen hebben in het prachtige park, weg van de drukte!

Dinaric Alps here we come

Fietsen van Leuven naar Budapest, bijna 1733km afleggen in minder dan 1 maand. Dat was onze eerste uitdaging en die hebben we met succes gehaald! Na een weekje genieten op Sziget festival met onze vrienden en daarna drie daagjes rust in Budapest zijn we inmiddels al weer twee dagen op weg doorheen Servië. Nu staan we bijna, letterlijk, aan de voet van onze tweede grote uitdaging.

Vandaag hebben we de grens met Bosnië bereikt en volgen we nog 1 dag de Drina rivier tot aan "Tara National Park". Daar hebben we twee daagjes gepland als rust en voorbereiding voor wat komen zal, het oversteken van de Dinarische Alpen om nadien de kust van Montenegro te bereiken. Hieronder de grafiekjes van de 5-daagse beklimming met niet te vergeten meer dan 35 kilo aan bagage voor Maarten en meer dan 20 voor Saartje. Of het effectief in 5 dagen zal lukken is nog af te wachten, maar er geraken zullen we!

 

The Island of Freedom (day 31 - day 41)

RUST! Na 1733 km in de beentjes hebben we het wel verdiend om even te genieten van iets anders. Samen met onze vrienden hebben we 10 dagen gekampeerd op 'the island of freedom' of beter gezegd het magische Sziget festival! Het waren 10 fantastische dagen. Sziget blijft echt één van de meeste aangename festivals! Het draait er niet alleen om de muziek, want het heeft zoveel meer te bieden. Workshops, theater, circus, straatanimatie, film, sportactiviteiten, strand, lekker eten en goede cocktails! Elke dag kom je nieuwe dingen tegen, elke dag leer je nieuwe mensen kennen, iedereen is er happy en de sfeer is er fantastisch. Zelfs 10 dagen zijn te kort, om van alles te kunnen genieten!

A special thank you aan Marvin Snijders, Jesse Bosch, Sven De Bel, Steven Billens, Al Browne, Greg Wiseman, Steven Majinckx, Michiel Anthoons, Tijs Colpaert en Rob Gordijn  om er een fantastische week van te maken !!!!

Sziget here we come! (day 26-30 to Budapest)

In één rechte lijn naar Budapest! De eerste dag vertrokken we rond 10 uur 's ochtends op de camping in Wenen en stonden we een kleine 4 uur later al in Bratislava, de hoofdstad van Slovakije. We hadden 68 km gefietst met een gemiddelde snelheid van 18,8 km. Onze conditie is enorm verbeterd en het wordt aangenaam doorfietsen.  De overgang van Duitsland/Oostenrijk was niet echt zichtbaar, maar het moment dat we de grens overgingen van Oostenrijk met Slovakije voelde je de sfeer veranderen. Heel gek, maar het was een soort negatieve spanning en ongemak. We besloten om in de namiddag de oude stad te bezoeken, om dan tegen de avond naar de camping te fietsen die 12 km uit het centrum was gelegen. We kwamen in het donker aan, wat echt af te raden is! Het is de eerste maal dat een camping zo beveiligd was. Er reed politie rond en de fietsen moesten absoluut worden opgeborgen in een kotteke waar een wachter dag en nacht ze bewaakte. Als dat je geen onveilig gevoel geeft? Geen leuke ervaring dus! Snel slapen zodat we de ochtend nadien richting Gyor (Hongarije) konden fietsen!

 

De skyline van Bratislava

Het oude centrum van Bratislava.

 

Al vroeg in de ochtend vertrokken we richting Gyor. De route is veel minder goed aangegeven dan in Duitsland en Oostenrijk. De wegen zijn minder aangenaam, gezien het geen echte fietspaden meer zijn, maar eerder grote wegen. Na 91 km komen we aan op een (wat eerst een hotel achtig iets leek), gezellige camping in Gyor. Het was alsof we kampeerde in de achtertuin van iemand. We waren blij om het Nederlandse koppel, waar we al eerder mee hadden wild gekampeerd, opnieuw te ontmoeten.
Het werd een gezellige avond met ons vieren!

 

Reclame op de fietspaden.

Puur natuur!

Eerste keer koken in een keukentje ipv op ons vuurtje

 

Nog slechts 2 daagjes en we zijn er! De derde dag bracht ons na 68 km tot in Tatabanya. Bij het vertrek in de ochtend kwamen we door het centrum van Gyor. Een klein, aangenaam stadje, met leuke straatjes waar gezellige winkeltjes/cafétjes gelegen waren. Ideaal om even een terrasje te doen en te genieten! Tegen de middag besloten we om verder te fietsen. Het was regenachtig en fris. Tot slot kwamen we tegen 19 uur aan op een grote camping. Het is al heel de vakantie erg moeilijk een om rustige plek te vinden. Overal is er wel lawaai (geef mij maar een rustig plekje in onze Belgische Ardennen tot nu toe :)) Deze keer was er een 'Chiro' kamp met een 100-tal kinderen, in de ochtend werden we dan ook gewekt door hun kamplied dat ontelbare keren werd afgespeeld.

 

De markt van Gyor

De laatste dag van onze eerste etappe brak aan, nog 79 km tot Budapest! Het lijkt wel een beetje onwerkelijk te zijn. Wat in het begin een onhaalbaar avontuur leek, bleek op zich al bij al tot nu toe mee te vallen. Hoewel de 2 laatste dagen minder aangenaam zijn geweest. We hebben de gps route gevolgd, omdat deze een stuk korter was dan de 'limes route', maar daardoor reden we ook continu op grote banen met veel verkeer. Dit vergt enorme concentratie continu! We hebben beide op een paar millimeter af, geluk gehad dat een auto ons niet omver reed. Slechts een 30 km voor het einddoel,

werd de tweede valpartij bij Saartje een feit. Het was ook een zware dag, met continu heuveltjes en 2 beklimmingen tot en met 500 meter hoogte. De laatste 10 km voor Budapest werden we beloond met een 3 km lange en steile beklimming om tot slot in één trek bergaf tot aan de Douna te fietsen. Het is de eerste keer deze reis dat we een hostel geboekt hebben, omdat het handiger was om alle onze spullen vertrekkensklaar te maken voor na het festival. Net over de bekende "Margit Brug" en nog geen 5 km van ons hostel verwijderd, kreeg Maarten zijn eerste lekke band. Best grappig om dit voor te hebben midden in een drukke stad net voor het einde van de eerste etappe. Tot slot kwamen we rond 21 uur aan in ons hostel 'Honey'. In Hongarije zijn hostel niet zoals wij ze over het algemeen kennen. Het was erg onduidelijk om het te vinden, maar het bleek in een heel groot oud appartementsgebouw te zijn op de vierde verdieping. Het is alsof je bij mensen thuis gaat logeren. Het was een appartement met 4 slaapkamers en 2 badkamers, waar een student de gasten ontving. Heel gezellig en een aanrader!



De tweede beklimming!

 

WHAHAAAAAAAA we hebben het gehaald 1733 km!

 

 

Budapest City (Day 30)
 

Veel hebben we niet gezien van Budapest. Op zich niet zo erg, gezien het al de 3de keer is in 3 jaar dat we hier komen. Beetje rondgewandeld en een lekkere home made limonade gaan drinken aan de St Stephens Basilica. Onze vaste stek 'Platz' als we naar Budapest komen. Een gezellige bar/restaurant met lekker eten en drinken voor schappelijke prijzen!

Stephens Baslica

Het geheim recept!

 

On our way to Vienna (day 21-24= 337 km, day 25 time to meet friends)

De volgende etappe is langs de Douna en brengt ons van Passau (Duitsland) tot Wenen (Oostenrijk).

De eerste dag zijn we na 87 km geëindigd in Ottensheim. De route was erg mooi! We volgen de hele tijd de Donau en we slingeren tussenin de bergen. Enige nadeel is dat je 2 maal de veerboot moet nemen (eerste keer 1, 50 euro; 2de keer 2,80 euro) om je weg kunnen verder te zetten en de Limes route te kunnen blijven volgen. Eens aangekomen in Ottensheim hoorde we van 2 andere Nederlandse fietsreizigers Edwin & Birgit dat we één dag gratis konden kamperen in een (sport)park met de nodige voorzieningen van toilet, electriciteit en douches. We waren een beetje onzeker, gezien het verboden is om wild te kamperen, maar uiteindelijk hebben we besloten om onze tent hier neer te zetten. 's Avonds hebben we het nederlands koppel beter leren kennen met een kopje thee erbij op ons privé terras in ons privé park :).
 

Onweer in zicht!

De verplichte overzet boot. Maar tis wel eens leuk om te doen :)

De mooie fietsweg langs de Donau!

Het was een vermoeide nacht! De hele nacht heeft het hard zitten regenen en het water begon binnen te lopen via de voortent. Gelukkig is alles droog gebleven, maar goed slapen doe je zeker niet. Het hielp ook niet als om 6h30 s'ochtends een man het gras kwam afmaaien voor minstens een uur. De grasmaaier maakte enorm lawaai en volgens de Nederlanders kwam hij speciaal rond ons tent draaien. Gezien de aanhoudende regen zijn we pas om 11 uur vertrokken. 79 km verder kwamen we aan in een mini dorpje met 6 huisjes genaamd 'Willersbach'. Een lieve gastheer kwam ons tegemoet om de camping aan te wijzen. Het regende de hele avond, dus we waren blij om warm binnen te zitten en voor de eerste keer goulash te eten! Tot grote verwondering lust Saartje dat ook :p.

Doorweekte tent opruimen.



Ons doel komt steeds dichter bij!

Het uitzicht op de camping in Willersbach

 

108 km!! Dat was dag 3, met een top gemiddelde van 17,6 km/uur. Voor wielrenners lijkt dit banaal traag, maar je moet rekening houden dat wij met 30 kilo bagage achterop zitten en al meer dan 1000 km hebben gefietst. Het was een top dag! Onze conditie wordt sterker en de spierkracht neemt toe!

De aanhoudende regen zorgen dat sommige fietspaden ware overstroomt.



Het hoge water zorgde dan ook voor een aantal omleidingen, die wel goed werden aangegeven.

Eis Coffee Break! Gek dat je dat niet in België tegenkomt, hier kan je er niet naast zien!

 

Nog één dagje en we komen aan in de hoofdstad van Oostenrijk. De laatste dagen was het frisser, met een aangenamere temperatuur, maar plots werden we verast door een hete dag met enorme tegenwind. Ik denk dat dit het 2de lastige dagje is. Het ging traag voorruit, de zon brandde, de tegenwind putte ons uit. Na 50 km kwamen we aan in de grootstad. We waren uitgeput! Gelukkig was Maarten nog goed wakker en navigeerde hij ons zonder problemen de hele stad door om dan 13 km later aan de campingplaats aan te komen. Het is zaterdagnamiddag, je zou zeggen nu moet je Wenen toch gaan bezoeken? Nee, dat is iets voor onze rustdag, het had geen zin om met onze vermoeidheid opnieuw door heen de stad te fietsen, want veel genieten konden we dan toch niet. Eerst een nachtje slapen om nadien een dagje te genieten!

De skyline van Wenen!

De rustdag begint al vroeg, toen de zon ons wekte om 7 uur. Na de praktische zaken in orde te brengen trokken we met onze fiets de stad in. Daar hadden we afgesproken met een collega van Saartje. We zijn samen in het Sacher hotel de enige echte 'Sacher Torte' gaan eten. Het was lekker en leuk om bij te praten. Het gaf ons beide een energie boost!

Thanks a lot Amy and Philip for the nice time in Vienna!

 Nadien zijn we de stad gaan bezoeken, door want rond te kuieren in de straatjes. Op aanraden van Amy zijn we ook naar de Douna Torm gegaan. Dit is een hoge toren die ronddraait, zodat je een prachtig zicht krijgt over de hele stad.

Sachar Torte

In de metro kan je perfect jouw fiets meenemen in Wenen. Best handig!

 s 'Avonds brachten we alles in orde om aan de allerlaatste etappe richting Sziget te beginnen!