Finally we reach Kroatia (Day 71-75 = 156 km)

In 2009 stond onze auto klaar om naar Kroatië te gaan voor 2 weken. De dag voor vertrek gaven ze slechte weersverwachtingen en besloten we om een vlucht te boeken naar Thailand. We redeneerden dat we Kroatië ook konden bezoeken als we oud waren :). Vijf jaar later komen we eindelijk aan in Dubrovnik! Vanuit Konavle (waar we hebben gewildkampeerd) was het slechts 33 km tot in Dubrovnik.

Wildkamperen in Konavle vlak over Kroatische Grens

 

Neem je fiets niet mee naar Krotië, maar ga met de auto of de camper! Toch zeker het meest zuidelijke deel. We hadden van andere fietsers gehoord dat het een hel is om er door te gaan, zeker tijdens het hoogseizoen. Gezien we in het laagseizoen zitten, hadden we verwacht dat het nog ging meevallen, maar dat blijkt niet zo te zijn. Het uitzicht is onbeschrijvelijk prachtig, alleen kan je er niets van zien. Waarom? Er loopt nog geen autosnelweg, dus is er maar één kustweg naar het Noorden, waar alle verkeer langs moet. Dit zegt genoeg waarschijnlijk? Het enige dat je kan doen, is je scharp zetten op je fiets, zorgen dat je je stuur kaarsrecht kan houden en je op de witte lijn kan blijven rijden (wat ook gevaarlijk is bij nat weer, want dan is het te glad). Eens dat je een beetje uitweek, had je de kans om omver gereden te worden. De auto's vielen nog mee, maar bussen en vrachtwagens weken geen centimeter uit. Op 10 minuten passeerden er ons 112 auto's. Dat is een continu gezoem in je oren, die na een tijd er beginnen van te tuuten! Ons gevoel van Kroatië was dubbel. De natuur is hier puur en prachtig, maar de manier waarop we ons verplaatsten maakte het onmogelijk om er ten volle van te genieten.

Dubrovnik!

Er is wel één postief element in deze 33 km rit. We kwamen vanuit Montenegro en na een flinke klim krijg je het beeld van Dubrovnik op je netvlies, net als die van op een postkaart. Het alternatief was om de kabeltrein te nemen van 14 euro tot de top van de berg om hetzelfde uitzicht te krijgen. Alleen kregen wij dit gratis door onze eigen inspanning, die werd beloond. Erg leuk!

 

Eens dat ons tentje stond opgesteld op de tot nu toe meest verzorgde camping (santiair was super proper en rook heel goed) en we de kans hadden om Dubrovnik te gaan bezoeken, besloten we eerst om een duik te gaan nemen in het zwembad van het aanliggende hotel. Een frisse duik, met een
mooi uitzicht op de bergen en de zee. Na het zwembad, liepen we richting het strand, om daar op de steiger in het zonnetje gaan op te warmen (we slagen er eindelijk in om eens 5 min te liggen :)). Nog even snel het zeewater proeven (doordat Maarten me in de zee gooide) totdat we rond 17 uur ons klaar voelde om de stad te gaan bezoeken.

Het strand met de toch wat frisse zee.

Eens aagenkomen, werden we verleidt door de  ijskraampjes die om de 5 meter te zien waren. Nadien kwamen we aan de haven terecht, waar iedereen lekkere vis zat te eten. We besloten dan ook all the way te gaan en hebben lekker gegeten die avond (mosselen, inktvis, gamba's, makreel, sardinetjes, zwaardvis en risotto met zeevruchten). Alsof die visschotel nog niet genoeg was, kochten we ons nog 100 gram snoepjes als dessert (een geluk dat wij voldoende calorieën dagelijks verbruiken). Dat was on avondje! Tijd om te gaan slapen!

De hoofdstraat in Dubrovnik

Vis !!!

Is Dubronvik nu de moeite waard? Ja en nee! Het is een mega toerische trekpleister, met een oud stadsgedeelte met winkels en restaurants. Naar onze mening is Kotor aangenamer, zelfs Bari!
Maar op zich waren we erg blij, want vier avonden op rij komen we in prachtige stadjes!

 

 

Het zonnetje kwam op en het was tijd om onze spullen terug in te pakken. Na een uitgebreid ontbijt klommen we het dal van Dubronvik uit, om onze weg verder te zetten langs de oh zo gezellig kustlijn! We waren nog geen 10 km verwijderd van Dubronvik, toen Maarten er echt genoeg van had. Hij wou niet meer verder op deze weg. De hele namiddag zijn we op zoek gegaan naar een alternatief. Een andere baan was er niet. De mogelijkheden waren een ferry, een bus of een auto huren. Dat laatste bleek onmogelijk te zijn omdat we enkel een kopie van ons rijbewijs bijhadden. We waren veel tijd aan het verliezen, nu dat ik terug de volledige energie en zin had om te fiets (doet deugd na twee zware weken), werd het lastig voor Maarten. De erg behulpzame en geduldige vrouw van het toeristenkantoor kwam uiteindelijk met de oplossing. We konden vandaar uit (zonder terug te moeten naar Dubrovnik) een lokale bus nemen tot Ston. Ston is het eerst dorpje op een schiereiland. Vandaaruit konden we via de eilanden, met behulp van ferry's, richting Split (onze bestemming op het vaste land). De eilanden zijn secundaire en aldus minder drukke wegen. Perfect, alleen hadden we net de laatste bus gemist. Omdat we niet helemaal lui zijn, besloten we om zelf tot Ston te fietsen.

Het was al 17 uur toen we in het toeristenkantoor vertrokken, dus besloten we om nog zoveel mogelijk km te doen tot het begon te schemeren. We eindigde na een totaal van 37 km in Banja, op de top van de berg, met uitzicht op het water en een kleine haven met camping. Het leek ons leuk om nog eens te wildkamperen, dus plaatsten we onze tent op de berg. Ondanks dat we ver genoeg van het water zaten, werden we weer aangevallen door de muggen. Dus al snel zaten we in onze tent en opnieuw sliepen voor 20 uur. Zalig é, het gedacht dat je 12 uur kan slapen! Alleen werd Maarten die nacht wakker met 38 graden koorts. Ik heb hem in die 10 jaar zelfden ziek geweten, dus ik werd ongerust.

Gratis kamperen met een prachtig uitzicht. Wat moet je nog meer hebben?

 

 De ochtend brak aan en we voelde ons beide ziek. Bij mij was het duidelijk iets dat ik had fout gegeten dus was ik er snel vanaf, bij Maarten was het onduidelijk. Onze eindbestemming werd Ston, slechts 23 km verder, na een vermoeiende rit op de kustweg in de gietende regen. Nog voor de middag kwamen we aan in Ston. Er was een mooie muur (blijkbaar de langste naast de Chinese muur) die de stad omwalde, die je kon beklimmen. Maar gezien Maarten echt ziek was, besloten we een appartementje te huren. Zo hadden we alle luxe! We hebben lekkere verse soep gemaakt om onze vitamientjes wat aan te sterken. De hele namiddag hebben we gerust. We zijn niet meer buiten geweest. Waarom zouden we ook? Het was aan het regen, het was koud en het onweerde!

Power food!

Het was een zalig bed en een goede nacht! Vroeger dan normaal werd ik wakker (het was 6u45). Het voelde goed aan, beetje als je eigen huisje. Gezien ik Maarten wou laten uitslapen, stond ik stilletjes op, en begon ik aan de blog. Het werd echt tijd, want we hadden al 14 dagen niets meer geschreven. Elke avond denk ik, ik zal wel snel de gebeurtenissen van de dag opschrijven, maar het komt er nooit van omdat we te moe zijn s'avonds. Nooit gedacht dat zo een tripje zo veel energie ging vragen!
 

Zo een zalig bed hadden we al heel lang niet meer gezien!

Het was genieten van een leuke zondagochtend! Het was ook de verjaardag van Xander, mijn metekindje die drie jaar werd, dus voor de eerste keer hebben we dan ook met hem, mijn zus en schoonbroer geskyped. Het was al snel 11 uur toen we moesten beslissen of we gingen doorfietsen of de muur beklimmen van Ston. De sportevenementen volgen ons, want vandaag is er de stone wall marathon. Een marathon van 42 km, waarvan 5 km via de trappen op de muur.

De muur van Ston

De eilanden hebben een heel andere soort natuur.

Rond 12 uur besloten we om toch verder te fietsen en het hele eerste eiland af te fietsen tot in Orébic. Het werd een uitdaging, we hadden 55 km voor de boeg, met 2 beklimming en een totaal van 954 hoogtemeters en nog een 6-tal uur zonlicht. Het is eigenlijk al een lange tijd geleden dat we nog eens

wat km's moesten doorfietsen en dat met een zieke erbij. We waren ook sinds lange tijd terug meer gedisciplineerd om onze afstanden te halen. Van België tot Griekenland hadden we een schema uitgewerkt, maar nadien was het ad random, waardoor we ook veel meer tijd verloren en minder km's deden. Het voelde goed op de fiets. De rit ging aangenaam en vlotter dan verwacht. Na 2 korte pauzes om iets te eten, stond nog voor het donker was onze tent op vlak aan de zee,het zwembad, naast een beachbar en een prachtig uitzicht. Het stond vast, de volgende dag werd een rustdag!! Hoewel we erg weinig km's hebben gefietst de laatste dagen, hebben we aan ons zelf beloofd om de rustdagen te resepcteren, want die hebben we ook nodig! Uiteindelijk hadden we opnieuw 6 dagen non stop gefietst met een totaal van (slechts) 256 km.

Vers en gezond!

Zoveel dode beestjes  op straat :(

We rapen ze elke keer op en leggen ze op kant!

 

 

 

 

We zijn er geraakt!

Mist kan ook mooi zijn!



We zijn ondertussen 22 september, de dagen beginnen te tellen, het gevoel van het einde van de reis komt in zicht. Hoewel we nog heel wat km's te gaan hebben! Een leuke ochtend, met een frisse duik in de zee om 10 uur en een zonnebad om 11 uur. Nog even snorkelen en de visjes lokken met brood en nadien besloten we om onze tent toch op te ruimen en verder te fietsen naar de volgende camping. Waarom doen we dat op onze rustdag? Waarom maken we een beslissing om een leuke plek in te ruilen voor het onbekende? Het was niet erg slim, achteraf bekeken! Maar het is ondertussen al duidelijk geworden dat we niet kunnen stilzitten :).





De camping plek in Orébic

Zwembad in Orébic met zicht op de zee

Eens aangekomen aan de volgende camping een paar km verder, hadden we spijt dat we waren verhuisd! Het was een grote, dure, slecht gelegen camping. Gezien we de volgende dag verder gingen fietsen naar het volgende eiland en daarvoor eerst een ferry moesten nemen, besloten we die ferry vandaag te nemen. We hadden nog 9 min om een paar km te fietsen, onze tickets te kopen en de boot te nemen. Als gekken fietsen we naar de haven, tot aan de boot, waar ze zeiden je hebt nog 1 min om eerst je ticket te kopen en terug te komen, we zullen wachten. Wij naar het ticket office, eens terug aan de boot was hij net weg. Erg frustrerend! De volgende was een uur wachten. Een voorbijganger zei nog, don't stress, je bent op vakantie. Maar 1 uur van je daglicht is veel, zeker als je nog wat leuke dingen wou doen zoals een bootje huren of een jetski. Tegen 16 uur waren we eindelijk aan de overkant en stopte we op de eerst volgende camping in Korcula. Erg mooie camping midden in een bos, vlak aan een kleine aanlegplaats voor boten. Onze rustdag, was dus een stress dagje geworden, zonder enige leuke activiteit, eer we de boot konden huren was het donker. Dus besloten we maar lekker eten te maken en te genieten van onze avond!

Again power food!

Eind goed al goed, mooi plekje voor onszelf aan de haven.

 

The coastline of Montenegro (day 69 & 70 = 109 km)

 

Op 28 augustus reden we voor de allereerste keer Montenegro binnen, onwetende dat we er hetzelfde jaar nog opnieuw zouden komen. Op 16 september vaarden we de haven van Bar binnen en zette we opnieuw voet aan land! We hadden besloten om de kustlijn van Montenegro ook af te fietsen, zodat we de 'Bay van Kotor' (een publiekstrekker) konden bezoeken. Al eerder in het nationaal park Tara hadden we een vriendelijke Rus 'Pavel' ontmoet die aan de kust woonde. Hij had ons uitgenodigd in zijn huis. Dat was het plan!

Coastline of Montenegro

 

Coastline of Montenegro

Coastline of Montenegro

 

Na een goede nacht op de ferry, vertrokken we rond 10u30 in Bar richting Budva (een bekende badplaats), om daar bij Pavel aan te kloppen. Eens aangekomen in Budva, waren we slechts 30 km verder, wat te weinig was voor die dag. We besloten dus geen bezoekje te brengen aan zijn familie, maar verder te fietsen tot de 'Bay van Kotor' (totaal 61 km). Achteraf bekeken, hebben we daar wel wat spijt van. Van Budva begon het klimwerk opnieuw en een paar km voor Kotor hadden we het genoegen om een vreselijk lange tunnel van 1,8 km door te fietsen. Gelukkig was hij ditmaal verlicht. Maar in het begin was er heel weinig lucht, tot de ventilatie aansprong, een hels lawaai, te vergelijken met een vliegtuig. Zo snel mogelijk  als we konden fietsen we er doorheen. Hadden we spijt dat we naar Kotor gingen? Want de dag nadien moesten we diezelfde tunnel terug door om onze weg verder te zetten. Eens in Kotor aangekomen was het al aan het schemeren. Er was geen camping, dus hebben we geslapen in 'Old Town Hostel'. We worden verwend qua steden! Eerst old town Corfu (Griekenland), dan Bari (Italië) en nu Kotor (Montenegro). Drie avonden op rij kwamen we in een prachtige oude stad, omgeven door een oude muur. Gezellige straatjes, restaurants, souvenir winkeltjes noem maar op. Gezien we de laatste tijd meer uit eten, dan zelf koken, besloten we die avond gebruik te maken van de keuken van het hostel. Het werd een gezellig avond, met 4 andere Belgen, 1 Duitser en 1 fransman. We sliepen in een dorm met 5 andere mensen. Wij lagen om 21 uur in ons bed, maar er werd redelijk goed gefeest en we zijn dus ook regelmatig wakker gemaakt geweest door de mensen die thuis kwamen. Wanneer krijgen wij eens een goede nachtrust?

 

Bay of Kotor

Kotor kleine straatjes

De omwalling van Kotor

Old Town Hostel

Bay of Kotor

 

Bay of Kotor

Ons allerlaatste dagje in Montenegro, begon langs de prachtige Bay van Kotor. In het hostel wisten ze ons te vertellen dat er een alternatieve route was, zodat je de hele bay kon rond fietsen i.p.v. langs de tunnel terug te moeten. Een 12-tal km hebben we langs het water gefietst. Puur genieten van het uitzicht! Rechts had je het blauw heldere water, links gezellig huisje en aan de overkant van het water in allerlei vormen rotsformaties. Na die 12 km, moesten we de overzetboot nemen om vandaar uit onze weg richting Kroatë verder te zetten. Vlak voor de grens van Kroatië, namen we de afslag naar rechts om een camping op te zoeken. Deze bleek op een steile berg een 2,5km verderop te liggen. Ondanks het feit dat we gerust hadden in Corfu, ging het fietsen nog niet vlotter, dus daar had vooral Saartje echt geen zin in. Na aan een aantal huizen te vragen of we in hun tuin konden kamperen, besloten we maar om de grens toch over te steken. Onwetende dat de grenspost een 2 km verderop lag, ook op een berg!!!  We mochten niet in de mensen hun tuin kamperen, omdat we nog in Montenegro waren, maar reeds de Kroatische grens voorbij waren (zonder de officiële controle te passeren) en er te veel grenscontroles waren. Dus uiteindelijk zijn we aan de beklimming begonnen en de grenspost voorbijgefietst. Uiteindelijk zijn we geëindigd na 48 km langs de grote weg, waar we hebben gekampeerd op een stuk land (waar een koe en een paar schapen liepen). Eindelijk rust! Tenminste dat dachten we! Omwille van het vochtige regenweer zijn de muggen 24u/24u actief, alleen op dit stuk land waren er ontelbare muggen die ons lustig aanvielen. Na het koken, kropen we snel de tent in om te eten en om 19h30 gingen de oogjes al toe!

Greece-Italy-Montenegro in less than 48 hours (day 68)

Het zal onlogisch lijken om een ferry te nemen van Corfu (Griekenland) naar Bari (Italië), om dan dezelfde dag nog van Bari (Italië) tot Bar (Montenegro) te gaan. Totaal kostenplaatje? 224 euro.

Is er geen eenvoudigere weg via het vasteland? Spijtig genoeg niet. Griekenland doorkruisen, om nadien door Albanië de kust van Montenegro te bereiken was haast onmogelijk. Er rijden geen treinen. E bijen auto huren kan niet omdat je er de grens niet mee over mag en de busverbindingen die liepen naar het binnenland. We zijn dus niet de enige die deze tour maken om op onze bestemming te geraken. Het was een avontuur! Je zou zeggen, er valt weinig te zeggen van het nemen van een ferry, maar het tegendeel is bewezen.
 



Onze Ferry!

 

De eerste ferry zou aankomen om 2 uur s' nachts in Corfu haven, maar heeft een uur langer op zich laten wachten. Iedereen is moe en probeerde te slapen. Ik dacht dat ook even te doen, alleen was het erg dom van me! Zoals eerder gezegd, je leeft op je fiets, dat wilt zeggen dat je zadel je tafel is. Je legt er van alles op, maar er valt ook van alles af en als je pech hebt valt het recht op je ketting. Ik denk niet dat er nog 1 kledingstuk zonder pek is :(. Maar door daar op de grond te gaan liggen, hing ook mijn trui en kussen vol :(. Alle tips om pek er uit te krijgen zijn welkom!



Wachten op de ferry.

We hadden deck space plaatsten voor 44, 20 euro per persoon. Schandalig dat je er zoveel moet voor betalen eigenlijk en dan zijn dit nog laagseizoen prijzen. Eens aan de haven aangekomen was het een gekte van mensen. Er was een groep Italianen met 30 fietsen, heel wat voetgangers en dan nog het vrachtverkeer en wagens. Normaal moet je wachten aan de lijn, net zoals kleine kindjes! Maar de security kon de menigte niet onder bedwang houden. Eens het schip aankwam liep iedereen gelijk een gek naar binnen, om een goed plaatsje te gaan zoeken om toch een paar uurtjes te kunnen slapen. Ik vond het best wel grappig om dit te zien (en ik maakte me ook geen zorgen, zulke dingen komen altijd goed bij mij), maar voor Maarten was het eerder stressvol. Gezien wij onze slaapmatjes en slaapzakken bij hadden, hebben we uiteindelijk een goed plekje op het ship gevonden. Alleen vond de barman het niet zo leuk dat we in zijn bar aan het slapen waren (we waren niet de enige!) en kwam hij ons dus telkens opnieuw wakker maken. 

 



 

Ons 1st class bedje!

 

Overvol zat het ship!

 



We wisten helemaal niet wat te verwachten van Bari. Het bleek opnieuw een heel gezellig 'old town' te hebben. Nog aangenamer en smaller als Corfu Old Town. Zalig om na zo een helse nacht, even rond te wandelen in een mooie stad! Maar al snel moesten we een 10-tal km verder fietsen richting de Decathlon om wat fietsonderdelen te kopen, want in de Balkan was het niet echt mogelijk om de juiste dingen te vinden. We mochten nog eens shoppen hihi, was deze keer wel erg lang geleden! Sinds na Sziget hebben we niets meer gekocht, zodat onze zakken niet terug uitpeulen. Hoewel we al reeds een pakket van 3,5 kilo hebben opgestuurd naar België, dingen die je na een tijd toch niet blijkt te gebruiken en onnuttig zijn om mee te sleuren. Eens in Venetië geven we nog een deel mee met mijn ouders, gezien je na een tijd toch steeds dezelfde kleren draagt, dus er zit nog veel in onze zakken dat niet wordt gebruikt.  

 

Bari (Italië)

 

De straatjes in Bari (Italië)

 

Na de Decathlon zijn we terug naar de haven van Bari gefietst om daar opnieuw de ferry te nemen, deze keer bracht hij ons tot 'Bar' in Montenegro. De ferry zelf vertrok pas om 23 uur, maar we mochten al om 19h30 op de boot. Ideaal voor ons, gezien we deze keer een cabin voor 4 personen hadden geboekt met douche (136 euro in totaal). De vorige ferry was een luxe ship, dus hadden wij ons ook verwacht aan het zelfde voor deze ferry. Maar pech hadden we. Het was een ouderwets schip van de jaren tachtig. In het begin waren we een beetje ontgoocheld, maar uiteindelijk had het ook zijn charme en had het een sfeer die je alleen nog maar in films terug ziet. Het deed deugd om een douche te nemen en nadien wat rond te wandelen om het reuze schip. Nog voor hij begon te varen lagen wij al in dromenland!

 

 

De cabins van de ferry Corfu - Bari

 

Onze oude ferry, had ook wel wat!

 

In de vroege ochtend, rond 8 uur, kwamen we aan in Bar. Eerst ontbijten, koffietje drinken en nadien waren we klaar voor onze eerste tocht aan de kust van Montenegro, richting the Bay of Kotor!

Op 28 augustus kwamen er voor de eerste keer, op 15 september voor de tweede!

 

 

Corfu Island Relaxing Time or not? (day 65-67 = 35 km)

De laatste dagen gingen erg moeizaam en het stond altijd op de planning om in Griekenland een aantal dagen te relaxen, dus dat hebben we ook gedaan op Corfu of tenminste een poging tot rusten.

 

Opweg naar Corfu
 

De eerste ochtend zijn we pas om 11 uur onze tent uitgekomen. Deels omdat we pas om middernacht waren aangekomen op de camping, maar de hoofdreden was de aanhoudende regen. Een schattige kat van op de camping is s' nachts dan ook onderdak bij ons komen zoeken, die beestjes houden niet van de regen é. De camping 'Dionisus' was niet zo erg aangenaam (mede door de locatie), dus besloten we om op prospectie te gaan met de fiets. Had ik gezegd dat we gingen rusten vandaag? :) Na een 15 km kwamen we terug op de camping en besloten we om alles terug in te pakken en te verhuizen naar camping 'Ipsos' die een 5-tal km verder op lag.





 

 

Onderweg stopte we aan 'Mountainbike Corfu' (http://www.mountainbikecorfu.gr/nl/) om wat raad te vragen over onze fietsen. Voor alle mensen die een mountainbike of trekfiets willen huren, of simpelweg een uurtje een babbeltje willen slaan met een heel vriendelijke een leerrijke man, dan is dat the place to be! Hij heeft ons 2 buitenbanden gratis meegegeven, heeft Saartje haar remmen opnieuw afgesteld en ons heel wat nuttige tips meegegeven. Hij stelde voor dat we onze fietsen een opknapbeurt gaven en dan terug tot bij hem kwamen om te kijken of alles in orde was. Spijtig genoeg is dat niet meer gelukt, omdat we onze drie dagen op Corfu al snel hadden vol gepland.

 

Nadien zijn we nog wat langs het water gaan fietsen/wandelen, gaan kijken bij een toeristen kantoor wat je allemaal kon doen qua activiteiten op het eiland, de prijs gaan vragen van een super chique hotel (165 euro per nacht) waar we even van wegdroomde om daar te overnachten. Maar uiteindelijk besloten we om niet tussen allemaal Russische gepensioneerde aan het zwembad te gaan zitten, maar ons tentje gaan op te stellen op de rustige camping 'Ipsos'. De eerste rustdag ging veel te snel voorbij en voor we het wisten was het bedtijd! Morgen een nieuwe poging om te rusten :)!

 

Uitzicht vanop de camping Ipsos

De tweede dag brak al vroeg aan met het warme zonnetje dat ons om 8 uur wekte. Heerlijk, eindelijk beloofde het een zonnige dag te worden! Na bijna twee weken non stop door te fietsen waren we noodgedwongen om al onze kleren in het wasmachine en droger te gooien. De namiddag stond in het teken van de fietsen, zodat ze weer volledig opgeknapt waren voor de verdere trip. Rond 16 uur gingen we even zwemmen in de Ionische zee. Al snel besloten we om iets avontuurlijker te doen. Het werd een duo parasailing sprong. Je hangt beide vast aan een parachute, met een speed boot wordt je de lucht ingetrokken en eens boven heb je alle bewegingsvrijheid. Zalig om te doen, met een prachtig uitzicht! De landing gebeurd in de zee, wat ook speciaal aanvoelt, maar allemaal erg leuk! Nog even zwemmen om nadien lekker te gaan dineren aan de haven met mosselen en gegrilde octopus (Maarten vond het toch niet zo goed smaken als toen in zijn jongen jaren in Mallorca) op de menu! We zijn er in geslaagd om een paar uurtjes te ontspannen!
 

 

 

 

 

 

De laatste dag op Corfu was helemaal volgepland. Om 9 uur stonden we aan de start van de eerste triatlon (750 meter zwemmen, 18 km fietsen met 800 meter hoogteverschil en 10 km lopen) van Corfu (we hebben even overwogen om mee te doen), rond 10h30 zaten we op de scooter om de top te beklimmen van 'Pantokratoras' (probeer niet met 2 op een scooter een veel te steile helling op te geraken, want die scooterkes kunnen dat gewoonweg niet aan :)) en daar onze boterhammen op te eten (slecht idee, want het was helemaal mistig, veel wind en koud). Na het halve Corfu eiland rond te rijden met de scooter eindigde we in Aqualand voor de laatste 2 uurtjes. Daar konden we gelijk kinderen ons amuseren op de talrijke waterbanen! Erg leuk! Maar al snel was het 18 uur en besefte we dat we niet op tijd gingen zijn voor onze ferry boot naar Bari (Italië). Het was even stressen. Zo snel mogelijk terug naar de camping, alles inpakken, hup op de fiets voor een 15 km naar de haven om daar dan snel onze boottickets te kopen voor die nacht naar Bari (Italië) te varen. Tegen 21 uur was alles geregeld en was het wachten tot 2 uur 's nachts tot we de ferry op mochten. We zijn naar de Old Town gefietst om daar wat rond te wandelen en iets te gaan eten. Corfu Old Town was een aangename verassing. Een heel gezellige stad, met prachtige smalle straten en mooie gebouwen. Tot onze verwondering was het zelfs tot na mindernacht erg levendig op straat. Na een leuke gesprek met een Brits koppel (die ons zei jullie doen aan 'character building' en deze reis zal je helemaal veranderen), een knuffel met de grote straathonden, lekker avondeten, een dessertje van de ijswinkel die nog open was om 24 uur, een voetmassage voor 5 euro waren we klaar voor de overtocht tot Italië.

Uitzicht vanop Pantokratoras

De top Pantokratoras bereikt!

De verwende gepensioneerde straathond

Corfu Old Town

 Wat had ik gezegd rusten om de batterijen op te laden? We zijn er echt niet goed in :s. We hebben zelfs geen 10 min rustig neergelegen op het strand. Hopen dat dit geen te grote impact heeft op het verdere verloop van de reis.

 

Info: Corfu is een erg toeristische en bekende bestemming, maar ik zou het niet aanraden om er speciaal naar toe te vliegen. Hoewel de allerlaatste avond op het eiland Corfu Old Town ons aangenaam verrast heeft!