The black mountains (day 51 - 54 = 202 km)



De eerste ontmoeting met de lokale bevolking in Montenegro

Ons eerste nachtje in Montenegro zit er op. We hebben geslapen op een soort hooi zolder, waar pruimen lagen te drogen. Gelukkig sliepen we binnen, want in de bergen wordt het 's nachts ijskoud! Na de verplichte koffie en warme melk konden we beginnen aan onze vier daagse beklimming.

In deze omgeving vergeet je alles van het thuisfront en is het een combinatie van puur genieten en afzien! Je zintuigen worden duizendmaal geprikkeld op een seconde. De prachtige natuur in combinatie met het trotseren van de bergen maakt deze trip bijzonder! Sommige verklaren ons gek, maar voor ons is dit vakantie!

De grote zipline waar je helemaal in vasthing.

De eerst dag brengt ons van Vilici tot Most, slechts 24 km verderop (met een stijging van 406 meter). We hadden oorspronkelijk een 50 km gepland, maar we kwamen aan in de diepste canyon, naast die van de grand canyon. Toch onmogelijk om zo een mooie plek zomaar voor bij te fietsen? Het werd tijd voor actie! We begonnen met de langste zipline in Europa (824 meter lang, 152 meter hoog). De eerste vlucht over de canyon was een feit. We kregen er maar niet genoeg van, dus hebben we ook de tweede oversteek genomen een 350m, maar deze keer enkel in een klimgordel, waardoor je veel meer bewegingsruimte had tijdens de oversteek en je dus ook veel meer kon genieten van het uitzicht: de rivier, de rotsen, de brug, ...






Het voelt erg goed om eens iets anders te doen dan fietsen! In de namiddag stond rafting op het programma op de Tara rivier. Voor beide de eerste keer! Met 4 andere toeristen en 1 local bestuurder hebben we een 12 km afgelegd. De rivier stond laag en was rustig, dus onze eerste rafting experience was relaxed. Het was een perfect vakantie dagje dat eindigde op de camping samen met 3 Belgische koppels die met hun mobilhome in doorreis waren. Heel leuk om terug je eigen accent te horen. Het zijn ook de allereerste Belgen die we tot nu toe zijn tegengekomen.

De 52ste dag is aangebroken met een totaal van 42 km van Most tot 3 km voor Zavnik. De beklimming ging goed (960 meter gestegen) bij Maarten was het zwaarder omdat hij erg verkouden is en dus de hele tijd zit te snotteren. Eens boven vonden we een idyllisch plekje om te lunchen, met een prachtig uitzicht over de vallei.







In de namiddag kwam één van de meeste speciale stukken van onze reis tot nu toe. Dor landschap, met hier en daar een boom, een onafgewerkt huis, een naamplakje van een dorp, een grafzerk of een schaap. Het leek alsof we in een film zaten. Het is erg moeilijk om dit te omschrijven of op foto vast te leggen dus we hebben er ook enkele filmpjes van. Het was één van de meest mysterieuze plaatsen die we ooit hebben gezien. Puur genieten!

De aandachtige lezer heeft opgemerkt dat we erg weinig km's hebben gemaakt de laatste dagen, dus we moeten wat inhalen! Weinig foto's, weinig stops en 88 km (met 846 meter stijgen en 1787 meter dalen) verder kwamen we in Novo Selo terecht (10 km voor Podgorica de hoofdstad van Montenegro). Net voor we een slaapplek gingen zoeken, haalden we nog wat eten bij de supermarkt. Het is er altijd wel een belevenis :). Mensen zijn gefascineerd door onze fietsen! Een verkoopster kwam ons dan ook halen om te gaan kijken naar haar fiets. Ze vroeg of die goed was. Het is leuk dat mensen zoveel interesse tonen. Het heeft zijn voor en nadelen. Elke man/jongen/kind roept op ons meestal om dag te zeggen en ons aan te moedigen. Opnieuw kwamen we bij een gastvrije familie aan, waar we onze tent in hun tuin mochten plaatsen. We waren zelf al aan het koken, toen de vrouw des huizes kwam zeggen dat we moesten stoppen want we moesten met hun mee eten en nadien samen naar tv kijken. Het is helemaal niet onze bedoeling om telkens mee te eten, maar blijkbaar is het onmogelijk om er onderuit te komen.

Om 6 uur s' ochtends begon deze man zijn hout te hakken op de camping :s.

Montenegro is een gastvrij land, maar alles loopt een beetje zoals in het leger (tenminste dat is het gevoel dat wij krijgen, maar dat kan ook zijn omwille van de taal). We krijgen orders en mochten niet beslissen wat we zelf deden. We moesten douchen, eten, koffie drinken, tv kijken enzovoort. Een leuke, maar gekke en vermoeiende ervaring!

Vandaag rijden we Albanië binnen! Een slordige 48 km van Novo Selo tot Hani i Hotit (Albanië). Het beloofde een slechte dag te worden volgens de weergoden. We waren nog geen 5 km opweg toen de eerste bliksem en donder boven ons hoofd hing. In België kennen we een onweer van een halfuur. Hier is het s'ochtends begonnen en s'nachts pas gestopt. Gietende regen, onweer vlak boven ons hoofd, hier en daar zag je de bliksem inslaan. De wegen liepen onder, maar we gaven niet op! We wisten dat we dit konden tegenkomen en dan fiets je gewoon op wilskracht verder.

De dag eindigde bij een familie met 3 kinderen en een huis zonder elektriciteit omwille van een blikseminslag. Nadat we onze tent hadden opgezet, mochten we ze terug afbreken om binnen in hun living te gaan slapen omdat het veiliger was met het slechte weer. Opnieuw lekker gegeten en goed geslapen! Dankjewel!