In Albanië riep iedereen van alles naar ons, elke persoon die we tegenkwam zei 'halo', 'toeterde met zijn wagen/vrachtwagen' of 'begon iets in het Albaans naar ons te roepen'. Ondertussen waren we dit ook gewoon geraakt! Eens in Macedonië werd het erg stil. Niemand op straat dat nog opkeek! Al snel begonnen we die 'vriendelijke' aandacht te missen :).
 |
| Eerste uitkijkpunt in Macedonië |
Na een warm afscheid bij de familie Kurtaga konden we onze weg verder zetten naar Ohrid. De eerste stopplaats in Macedonië. Het was 69 km in de gietende regen. Het is onmogelijk om te omschrijven wat voor weer het is. Op het moment dat je denkt dat het niet harder kan regen, begon het nog harder te regenen. Het werd heel af en toe een soort lichte hagel die pijn deed aan de blote benen. De straten begonnen onder te lopen, we fietsten in een soort rivier met af en toe een douche van een vrachtwagen die ons voorbijreed (gelukkig is het nog warme regen en valt de temperatuur in de dag nog mee). Na 10 min in dergelijke regen te fietsen voel je het water binnensijpelen en werd alles langzaam druipnat. Het werd erg koud! De enige manier om door te zetten en vooral warm te blijven was verder fietsen! Het heeft wel iets op deze manier reizen :).
 |
| Lunch tijdens een droog momentje! |
 |
| De rivier Drim |
De eerste indrukken van Macedonië zijn positief! Vlak na de grens kwamen we eerst een vuilnisbelt, een begraafplaats en het stadje Diber tegen, nadien kwamen we in de bergen terecht. Alles begint wat op elkaar te gelijken hier in de Balkan, maar toch zie je de verschillen. In Montenegro en Albanië was het een 20/30 km klimmen en dan een lange afdaling. Hier is het een paar km klimmen en terug naar beneden en zo ging de hele route langs de rivier 'Drim'. Erg mooie natuur, erg stil en rustig. Een paar km voor onze eindbestemming kwamen we een camping tegen die gelegen was aan het bekende 'Ohrid Lake'. Het was nog maar 16 uur, we hadden goed doorgefietst, nadat onze tent opstond vlak aan het meer, zijn we tot in Ohrid city gefietst, om daar de echte toerist uit te hangen :). Souveniershopjes en een restaurantje stonden die avond op het programma. Gezellig! Maar we voelde ons al snel de 'echte' toerist en we miste onze fietsoutfit al :).
 |
| Zalige kampeerplaats! |
 |
| De toerist uithangen! |
We zijn ondertussen 59 dagen weg van thuis, het langste ooit (onze reis naar Peru-Ecuador was ook een 2-tal maand). Ondertussen hebben we 12 dagen non stop op onze fiets gezeten en zijn er geen rustdagen meer geweest zoals in het begin. Ons lichaam begint om rust te vragen! Al geeuwend en met zeurende spiertjes begonnen we aan ons dagje. Met als doelstelling Griekenland (2 beklimmingen en 85 km verder). Maar het lot heeft er anders over beslist, na een 17 km erg moeizaam fietsen, kwamen we drie kittens van een vier tal weken oud tegen op een verlaten weg. Ze waren doorweekt (want ja ook vandaag was het aan het regenen) en achtergelaten in een doos. Hun overlevingskansen waren nul! Dit konden we niet over ons hart krijgen. Al snel zaten de poesjes achter op de fiets en zijn we gestopt in het eerst volgende hotel (een geluk dat we dit tegenkwamen, want het is hier echt afgelegen). Het is een rustig resort, met zwembad (dat we niet kunnen gebruiken omdat het te koud is) en een ouder koppel als uitbaters (waarvan de vrouw heel lekkere tomatensoep kan maken :)). Gezien het vandaag zo moeizaam ging, hebben we dan ook besloten om dag 60 hier uit te rusten en pas Maandag 8 September onze weg verder te zitten naar Griekenland.
 |
| Doorweekt! |
 |
| Eerste verzorging |
 |
| En ze zijn gered! |
 |
| Genieten van de rust! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten