5 Days on a row (day 14-18 = 387 Km)

De geplande 3 fietsdagen werden er uiteindelijk 5 met in totaal 387 KM van Herrieden tot Passau. De eerst drie dagen hing er een zwarte wolk boven ons. Tot nu toe ging alles vlot, maar de vermoeidheid begon toe te slaan, spiertjes deden moeilijk en de zon begon schade te berokken. Je moet er rekening mee houden dat wij 24 op 24 uur buiten in de open natuur zijn. Dat is zalig, maar het heeft ook enkele nadelen natuurlijk.

De eerst dag begonnen we aan een etappe van 77 km van Herrieden tot Treutlingen. De ochtend was heel gezellig met Jörg de huisman die ons een erg leuke rustdag bezorgde. Na een lekkkere cappucion en een beetje later dan voorzien (het was al 11 uur) konden we opweg. De eerst 25 km gingen zeer vlot en de route was aangenaam, maar na de middag pauze begon het plots erg zwaar te worden. Het werd het meest lastige dagje tot nu toe. Het ging erg moeizaam vooruit. Maar we geven niet zomaar op en we wilden onze geplande km's uitrijden. Het was al 19 uur toen we nog 25 km  moesten fietsen. Ondanks dat de zon stillaan verdween, was het nog steeds erg warm, dus snel nog even de drinkbussen bijvullen voor we wegreden van het laatste dorpje. Echter daar liep het fout, mensen vroegen ons waar we heen gingen en die zeiden dat we in de totaal verkeerde richting zaten. We moesten een 10 km terug tot Weissenburg, om daar terug de route op te nemen. Zonder het te controleren in ons boekje, keerden we terug, wat geen goede zet bleek te zijn. Na een 25 km kwamen we op een 'Bootrestplatz' aan waar we onze tent konden opzetten. Het was erg bizar weer. Alles wat buiten lag, werd niet vochtig, maar gewoon helemaal nat, wat best vervelend was na zo een moeilijk dagje. Eens gedaan met eten, controleerden we de route om te kijken wat er was fout gegaan. We volgen grotendeels de bekende 'limesroute', maar hier en daar nemen we een short cut omdat we anders Budapest niet halen op  tijd. Het bleek dus dat we toch in de juiste richting aan het fietsen waren en we dus niet blindelings naar die mensen hadden moeten luisteren. Plots lag onze volgende bestemmming 100 km weg van ons ipv 60 km. Best wel ontmoedigend! Bon ja veel was er niet aan te doen en we besloten dan ook terug te rijden de volgende ochtend tot waar het was fout gegaan, omdat dat nog steeds korter ging zijn dan die 100 km.

Het vertrek bij de familie Britz

Heel af en toe kom je een bandenautomaat tegen. Handig om te weten.

En het is niet altijd asfalt, maar tot nu toe is de weg perfect doenbaar.

 

De tweede fietsdag brak aan met 70 km van Treutlingen tot Dietfurt. Met veel moed gingen we terug naar de juiste start plek. Maar eerst een bezoekje aan het hospital,want Saartje had al een aantal dagen last van duizeligheid. Dit is best gevaarlijk op een fiets, wat de dag nadien ook duidelijk werd.

Tegen dat we daar buiten waren was het bloedheet. Allebei zagen we het niet echt zitten om door die hete brandende zon te fietsen. Ondertussen hebben we beide last van een zonnenallergie en de zon deed gewoon pijn. Dus besloten we om nog even in de stad rond te hangen om een terassje te doen en een fiets t-shirt met lange mouwen te gaan zoeken (wat best een uitdaging was). Tegen 15 uur zijn we er terug klaar voor en beginnen we aan de volgende etappe tot Dietfurt.

Bescherming tegen de zon werd een noodzaak

Opnieuw werd het al laat, maar wel aangenaam fietstemperatuur

 

De laatste twee dagen waren niet fantastisch, maar we hadden goed geslapen in de tuin van een vriendelijke man en na een goed ontbijt gingen we terug verder. De zwarte wolk bleef aanwezig, want nog geen 2 km na vertrek reed Saartje frontaal in op een geparkeerde wagen (de duizeligheid sloog toe). Veel geluk gehad! Buiten een klop op haar kin, paar blauwe plekken en schrammen was alles ok. Al snel bleek dat de fiets de zwaarste klap had gekregen en de voorvork was gebroken. Hiermee konden we niet verder en het riscio dat we Budapest niet op tijd halen kwam dichter bij. We zaten in Dietfurt een middelgrote stad, met slechts 1 fietswinkel die ons niet kon helpen. Blijkt dat 'stevens' fietsen geen standaard maten gebruiken en je dus enkel kan gehoplen worden met een stevens onderdeel. Geen enkele fietsenwinkel in de buurt had zomaar een voorvork liggen van stevens. Het was enkel op bestelling (2 a 3 weken) te verkrijgen. Het enige dat we konden proberen was tot de volgende stad te geraken een 40 km verderop om daar naar een andere fietsenmaker te gaan. Er was geen trein, op een bus kregen we de fietsen niet mee en de boot vaarde uitzonderlijk die dag niet. Het enige dat we nog konden doen was liften (niet simpel met 2 personen, 2 fietsen en alle bagage)! Maar de volhouder wint en na een 40 min stopte er een man die ons wou helpen. Saartje haar fiets mocht mee in de koffer en Maarten ging de 40 km uit fietsen tot aan de stevens fietswinkel in Keltheim. Eens daar aangekomen kregen we toch goed nieuws. Ze hadden net nog een tweedehandse voorvork liggen die zo goed als paste, met nog een tussenstukje erbij. De fiets zou klaar zijn de dag nadien tegen de middag. Opluchting! In Duitsland zijn de mensen echt vriendelijk en het geluk kwam ons tegen, want toen Maarten tegen 17 uur aankwam in de stad, was Saartje haar fiets al klaar en konden we alsnog ons route verder zetten tot Regensburg, zodat we geen verlies hadden in aantal km's. Eind goed al goed en opnieuw 80 km dichter bij Budapest!

Ook kamperen bij mensen in de tuin is mogelijk!

Opnieuw fietsen in de avondzon.

 

De bedoeling was om in Regensburg een rust dag te houden. Maar de camping lag vlak aan een autostrade en dat was alles behalve gezellig, dus besloten we om verder te fietsen. Het werd onze beste dag van de reis, met de hoogste gemiddelde snelheid en het meeste aantal km's op één dag. De zwarte wolk was verdwenen,de moraal werd opgekrikt en het was een goed dagje! 95 km later kwamen we aan in de stad Deggendorf. Daar was net een 'bloemenfestival bezig', vlak naast de camping, met leuke live muziek. Erg gezellig! Alleen was die camping ook niet echt geschikt voor een rustdag (het was een hele kleine weide, met weinig voorzieningen). We zaten er met gezellige mensen (Spanjaarden, Duitsers, Fransen, Engelsen) die allemaal richting Budapest fietsen. Veel gezinnen met 2 a 3 kinderen die de zelfde route als ons volgden. Na een gezellig avond met Rémi (een franstalig jongen die richting Istanbul fiets), kropen we rond middernacht ons bedje in.

Op de dijk bij aankomst in Deggendorf

Zonsondergang in Deggendorf

 

De volgende ochtend besoten we opnieuw om verder te fietsen en op die manier begonnen we aan fietsdag 5. Het lijkt dat het bij Saartje het steeds beter gaat, hoe langer ze op de fiets zit hoe meer energie ze krijgt, bij Maarten werkt het net omgekeerd. Niet altijd even handig als je elkaars tegenpolen bent:). De route is sinds Regensburg wat saai geworden. We fietsen nu langs de Donau, alleen zit er tussen de zandfietsweg en de Donau een grote berm waardoor je niets ziet dan berm aan de rechter kant en hoge gewassen aan de linker kant. Het was maar 60 km tot Passau, de rit ging vlot en was relaxed. Eens aangekomen op de idillische camping aan de Donnau in Passau kwamen we een aantal mensen opnieuw tegen van de laatste 2 campings. Wel leuk, gezien we allemaal in de zelfde richting gaan zullen we elkaar nog wel vaker zien. In Passau hebben we ook een studente ontmoet die net als ons opweg is naar Sziget festival met haar fietsen. Het was dankzij onze Sziget stickers op de fiets dat ze het vroeg of we die richting uitgingen.

Relax dagje, tijd voor een terassje dus!

Aankomst in Passau!