Nog één dag een een half om 150 km te doen en zo op tijd aan te komen in Venetië om Saartje haar ouders op te wachten. Gisteren was Maarten nog erg ziek, maar vandaag moesten we zoveel mogelijk km's afleggen. Na 8 km waren we aan de grens met Italïe. We waren verwonderd dat we al de hele tijd zo dicht tegen de grens zaten en we waren nog niet echt klaar om afscheid te nemen van het mooie rustige Slovenië. Het staat vast hier komen we zeker terug!
Het is zaterdag 4 oktober 2014 en op deze dag hebben we ons record samen verbroken. We hebben 118 km gefietst in 6 uur en 32 min met een gemiddelde snelheid van 18/uur. De snelheid is zeker geen record, maar de afstand wel. Nog nooit hadden we zoveel km op één dag gefietst. Het ging voor mij erg vlot en gemakkelijk, maar voor Maarten was het nog zwaar. Tijdens de rit droomde ik van langere afstanden. Eens thuis wil ik de 200 km halen in één dag. Een ritje naar Amsterdam. Misschien wordt het tijd om toch een race fiets te komen?:) We kwamen aan in een klein dorpje Eraclea, de hele weg waren we geen campings tegengekomen. Het toeristen seizoen is hier voorbij, alles was gesloten. De tweede familie die we aanspraken, ontving ons met open armen. Een mama van 46 met haar dochter van 22 zorgden voor een leuke avond. We hebben weer iets bijgeleerd 'fluo blauwe mozzarella' bestaat! :). We kregen heel lekkere zelfgemaakte lasagne en in de ochtend een zelfgemaakte smoothie. Klaar om de laatste 30 km richting Venetië te fietsen.
 |
| De familie in Eralea |
Het is zondag vroeg in de ochtend nog voor 9 uur toen we op weg waren voor de laatste km's. We waren via het zuidelijk schiereiland gefietst met het plan om in Ponta Sabbionni de overzetboot te nemen tot San Marco. Doe dit nooit! Kom langs het vasteland via Mestre en parkeer je fiets daar in je laatste hotel en neem de trein tot het eiland. In Ponta Sabbioni kregen we te horen dat als we dergelijke reis ondernemen we voorbereid moeten vertrekken. We wisten al dat in Venetië het niet was toegelaten om te fietsen, maar we hadden erop gerekend dat we al wandelend onze fietsen tot het appartement, dicht bij San Marco plein, konden brengen. Maar dat was echter onmogelijk! Een geluk dat we zo vroeg waren vertrokken, want pas 7 uur later kwamen we aan op het San Marco plein. Mijn ouders waren nog sneller met het vliegtuig van België, dan wij die slechts 30 km van Venetië waren verwijderd. Te gek voor woorden! Eens aangekomen waren we doodop. Een helse ritje van 3 verschillende boten, vele discussies met meerdere toeristenkantoren (in verband met een veel te dure parkeerplaats voor de fietsen) en het gesleur met onze bagage maakte het erg lastig. Deze dag is een stuk zwaarder dan 5 dagen 90 km fietsen, gek é? Bon ja na een douche en wat rust waren we klaar om terug naar het San Marco plein te gaan om mijn ouders op te pikken. Het werd een erg gezellige avond samen!! We waren de lastige rit al snel vergeten.
 |
| San Marco kwam eindelijk in zicht! |
Drie avonden en 2 volle dagen genieten in alle luxe! We hebben veel van Venetië gezien. Veel meer dan toen we hier in 2006 kwamen. In tegenstelling tot onze vage herinneringen die we hadden van Slovenië in 2008, konden we hier wel nog veel herinneren en herkende we de meeste plaatsten. Italië was onze allereerste vakantiebestemming samen. Toen waren we nog jong en onervargen reizigers :). Deze keer hebben we veel gewandeld doorheen de verschillende wijken van Venetië. We hebben in de kleine straatjes rondgeslenterd, een boottocht op le grand canal gemaakt en een bezoekje gebracht aan de eilanden Torcello, Burano en Murano. Het was plezant om mijn ouders terug te zien en onze reisverhalen te delen, maar een bezoekje aan zo een stad is toch best vermoeiend! Het is een heel andere manier van reizen en al snel misten we onze dagelijkse portie op de fiets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten