Om 6 uur in de ochtend kwamen we aan in de hoofdstad Zagreb. Eerst impressie, het is ijskoud! De temperatuur was plots gedaald van een 20 graden naar een 8 graden. Sinds de storm in Orébic koelt het heel erg af 's nachts, maar overdag hadden we telkens warm/zonnig weer. Het leek alsof we in de winter waren terecht gekomen. Met slaapoogjes vertrokken we voor onze aller vroegste rit ooit. Om 7 uur waren we al door de stad aan het fietsen. Erg leuk om een hoofdstad te zien ontwaken. De hele dag bleef te temperatuur erg laag, wat echt aanpassen was. Een 80 km verder kwamen we aan in Novo Mesto. De eerste stad in Slovenië!
We waren erg blij om terug in Slovenië te zijn! In juli 2008 waren we hier voor de eerste keer met een vlucht tot Ljubljana. Het idee was om te backpacken, zoals we gewoon waren van in Zuid Amerika en Azië, maar het bleek al snel erg lastig te zijn. Het openbaar vervoer is niet erg uitgewerkt en de campings lagen op steeds onbereikbare plaatsten. We weten niet goed meer wat we allemaal bezocht hebben die week, maar we wisten zeker dat we wouden terugkomen!
De eerste fietsdag in Slovenië vertrok van Novo Mesto en eindigde in Kney. Een klein dorpje, dat geen enkele Sloveen kende. We hadden 61 km gefietst toen we besloten om onze drinkbussen bij te vullen, zodat we voldoende water hadden om te wildkamperen. We stopte aan een willekeurig huis. Er bleek net een verjaardagsfeestje van de 10-jarige zoon te zijn en de familie nodigde ons uit om onze tent in hun tuin te plaatsen. Bijna zonder het zelf te vragen, het was een aangename verassing. We kregen zelfgemaakte pizza, een stukje chocolade-, ijs-, en yoghurt taart. We zaten met de hele familie aan tafel. Ze vonden het super om Engels te spreken en hun talrijke kinderen werden aangemoedigd het zelfde te doen.
 |
| Best steil met al die bagage achterop. |
 |
| We hebben het gehaald! Nu terug naar beneden! |
 |
| Camping plek bij de familie Kney |
De zondagochtend werden we uitgenodigd voor een ontbijt en een douche. Rond 10 uur waren we vertrekkensklaar. Gezien ze zelf ook fietsers zijn, besloten ze om de eerste 5 km mee te fietsen. Vader, moeder, zoon van 10, eentje van 7 en een meisje van 3 gingen met ons mee op pad door de prachtige natuur van Slovenië. We werden verliefd op dit land! We dromen weg in deze natuur! Het is een klein land dat erg veel te bieden heeft. Na een totaal van 57 km kwamen we aan in Postonja. Deze plaatst staat bekend voor zijn grotten en het kasteel. We wouden absoluut hier terug komen na 6 jaar en op de zelfde camping gaan staan. Wat ook gelukt is! Tot onze verbazing herkende we niets van de stad zelf, enkel de camping en grot kwamen bekend voor. Tijdens het avondeten ontmoeten we Jef een 72 jarige man van Manchester die met zijn camper en fiets doorheen Europa was aan het reizen. Een erg boeiende man, die op een mooie manier leuke verhalen kon vertellen. Paar uur verder was het bedtijd!
 |
| De familie van Kney |
Na Postonja stond Skocjan op de planning, voornamelijk omdat we daar de grotten wilden bezoeken. We wisten dat er een aangename camping was, dus we planden er ook een rustdag. Het was maar 40 km verder, dus zijn we eerst een paar uur gaan shoppen in Postonja ( voor een paar kadootje's voor de thuisblijvers) vooraleer we richting Skocjan gingen.
 |
| Postonja Camping in de vroege ochtend |
Rustdag = niet te veel fietsen en rusten. Wat bleek achteraf dat we die dag 36 km hadden gefietst, met redelijk wat heuvels tussenin. In de vroege ochtend waren we al op pad om de grotten te bezoeken. Geen aanrader, het kost je 11 euro (of 8 euro als ze u als student zien) en het bezoek in de grot is slechts 250 meter. Ze geven aan dat het bezoek 1 uur 30 min duurt, maar dat komt omdat je van aan het ticket office eerst 1 km moet wandelen tot aan de grotten en ook terug. Veel was er niet echt te zien. Tegen de middag fietsten we naar Lipica, waar we de bekende stud farm gingen bezoeken. Na een rit met paard en kar (helemaal niet zoals de mooie kar die we kennen van Brugge :(), kregen we een historische rondleiding die echt boeiend was en we eindigde met een Lipizzaner performance. Fantastisch om te zien! Die avond hebben we een zelf geïmproviseerde bbq gemaakt. Voor de eerste keer gaan we eindelijk bbq! Het werd kipsaté en zalm op steengrill. Hmm lekker!
 |
| Skocjan Caves |
 |
| Lipizzaner Performance |
 |
| Camping in Skocjan. Moeilijk bereikbaar maar erg rustig! |
 |
| Steengril ! |
Vanuit Skocjan gingen we normaal de kustlijn volgen via Triest (Italië) tot Venetië, maar na wat meer informatie te lezen over Slovenië (ze hebben hier goede toerist informatie) besloten we om meer naar het Noorden te gaan richting de Julian Alpes, om daar een of andere leuke sportactiviteit te gaan doen. Een goede keuze! We eindigden in Nova Gorica na 63 km. Een vlotte rit, want vanaf nu verlaten we voor even de heuvels en fietsen we na lange tijd nog eens plat! Nova Gorica, zijn we er al geweest of niet? Geen idee, maar de camping, de locatie alles komt erg bekend voor! We zullen het weten als we thuis de oude foto's kunnen bekijken.
 |
| Moeilijk gaat ook! Off Road! |
Ondertussen is het 2 oktober en opnieuw een rustdag. Ja we doen het erg kalm aan é :), mag wel na 3697 km. Dat komt omdat we genoeg tijd hebben, gezien we pas op zondag middag 5 oktober in Venetië moeten zijn. Maar niet fietsen, wilt niet zeggen niet sporten. Om 10 uur reden we richting Bovec. Bovec ligt in het Noorwesten dicht tegen de Italiaanse grens. Samen met 3 Koreanen zochten we het avontuur op. De rit met de auto van ongeveer 60 km was puur genieten. Midden in de bergen, via kronkelende wegen, bereikte we onze bestemming. Today we will do canyoning! Dit is een afdaling via een rivier, door middel van wandelen, springen van een rots in het water springen of via natuurlijke glijbanen. De temperatuur van het water was ongeveer 10 graden. We kregen wet suites, aangepaste schoenen en een helm aan. Klaar voor het avontuur! Eerst moesten we nog een papier ondertekenen dat we goed konden zwemmen, dat het op eigen risico was en het zowel fysieke als psychologische zwaar kon zijn. Geen idee waar we aan gingen beginnen :). Het begon met een beklimming van een 20-tal minuten, via rotsen. Al snel bleek dat je zonder enige conditie niet ver zou komen, geluk dat we al zoveel km's in de benen hebben, want het was echt zwaar. Het blijkt ook dat veel mensen hier al moeten stoppen omdat het fysiek te zwaar is. Eens boven begon de afdaling via de rivier. Een fantastische ervaring! Iets dat we zeker opnieuw gaan doen! We hebben onze grenzen verlengd bij deze activiteit! Het is een multi-discipline waar je niet alleen een goede conditie voor nodig hebt, maar ook durf. Het was ook leuk dat er bepaalde stukken bij waren waar we moesten rotsklimmen. Genieten!
 |
| Canyoning Rivier |
 |
| Canyoning Team! |
 |
| Bezoekje ' snachts :) |
Eens terug beneden moesten we terug naar onze camping geraken. Bleek dat er geen bus meer was, dus enige manier was liften. Wat snel ging. De eerste lift was met 3 Duitsers (een tandarts, architect en steward). Een boeiende rit van Bovec tot Tolmin, met goede muziek van een nog vrij onbekende artiest 'Lonely the Brave'. Nadien kregen we een rit van een man die geen woord Engels kon. De adrenaline shot was nog niet gedaan, hij ging 140 km/uur doorheen de bergen, i.p.v. het max van 70km/uur. Zo waren we wel terug snel op onze bestemming :)
 |
| Bovec |
Nog drie dagen en 145 km te gaan tot Venetië. Gezien we goed getraind zijn, besluiten we om zoveel mogelijk van ons bezoek uit Slovenië te halen en blijven we nog een dag op de zelfde camping in Nova Gorica. Het plan was om een hiking in de Alpen te gaan doen. In de vroege ochtend waren we wakker, maar bleek dat Maarten opnieuw ziek is :(. Hij is niet uit zijn bed geweest de hele dag. Tijd om naar de dokter te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten