Ready for the last part = etappe 3! (day 91 - 94 = 265 km)

We zijn 91 dagen onderweg en de derde etappe begint vandaag. Per etappe hebben we een uitdaging en iets om naar uit te kijken. Bij de eerste was de uitdaging voor de allereerste keer 1700 km afleggen in one go om zo tot Sziget festival te geraken. De uitdaging van de tweede etappe waren de Dinarische Alpen trotsteren, het onbekende Balkan te ontmoeten om zo te eindigen in Venetië met een bezoekje van mijn ouders. De derde etappe heeft als uitkijkpunt HOME, maar de uitdaging is wel de grootste. Na lang twijfelen of we naar Barcelona zouden fietsen of terug naar huis, besloten we om de cirkel rond te maken en in één rechte lijn naar België te gaan. De uitdaging is de Alpen oversteken via Zwitserland. Nog slechts 21 dagen en 1200 km te gaan. Het einde komt erg dicht bij.

De San Gottardo pas in Zwitserland!

 

Erg veel valt er niet te vertellen over deze 4 dagen. We hebben duidelijk de foute kant van Italië gekozen of onze gps neemt de foute routes (vnl. secundaire hoofdwegen). Italië heeft niet echt een goede indruk nagelaten, maar dat ligt eender aan het feit hoe we zijn gefietst (Venetië-Verona-Gardameer-Bergamo-Como). E zullen vast wel betere opties geweest zijn, maar bij gebrek aan planning kenden we deze niet. Je moet je voorstellen dat je 300 km langs de grote steenwegen in België fietst. Hatelijk!  Enorm drukke wegen met irritant veel lawaai, geen enkel mooi uitzicht, maar om de 5 km wel een centro commercial! Aan winkels geen gebrek, alleen hadden we niets nodig, dus is het niet interessant en besloten we om zo snel mogelijk zo veel mogelijk km's te doen per dag.



Gewoon blijven doorfietsen! Pauze aan een tankstation!

De eerste dag stopte we na 76 km in Vicence, de tweede dag kwamen we na 90 km aan het Gardameer uit, dag drie werden 99 km tot in Bergamo om tot slot dag vier 77 km te fietsen tot een klein dorpje Coldrerio net over de grens met Zwitserland.

 

Er waren ook wel een aantal leuke dingen onderweg, we zijn nog steeds op vakantie é!

 

In Vicence kwamen we terecht bij 2 broers in het ouderlijke huis, waar de vader net enkele dagen voordien was gestorven (dat is natuurlijk minder aangenaam). W mochten binnen slapen, de badkamer en keuken gebruiken alsof het onze eigen huis was. Leuk en rustig dus.

Ons slaapplekje in Vicenze

 

De tweede dag was het eigenlijk een verassing dat we via het Gardameer kwamen. Nog iets dat we van ons lijstje kunnen aftikken. We hebben er gekampeerd aan het water op een luxe camping. Erg veel is er ook niet te doen. Het zou voor ons zeker geen vakantiebestemming zijn, maar bon ja we zijn er toch maar geweest é:). Onderweg zijn we wel ook in Verona gestopt. Een toeristische, maar leuke stad!

Aankomst bij Verona

Het Gardameer!

De derde dag kwamen we aan in de drukke stad Bergamo. Een hotel kost al snel meer als 100 euro, wat toch erg veel is voor enkel een paar uurtjes te slapen. We fietsten door tot uit het centrum waar we terecht kwamen bij een familie met 2 kinderen. Lekkere verse soep en een gebakken eitje stonden op het menu. De kinderen hebben een mooie tekening voor ons gemaakt. De man des huize wist ons te helpen bij het uitstippelen van onze route richting Basel. En tot slot leerden we 'Orzo' kennen. Een drankje zoals koffie, maar dan zonder cafeïne en op basis van granen.

De familie in Bergamo!

 

De vierde dag leken we minder geluk te hebben. Tot nu toe hebben we nog niet al te veel pech gehad onderweg. Hier en daar een binnenband vervangen, maar geen grotere problemen met de fietsen ( met uitzondering het voorvork verhaal). Maar 11 & 12 oktober bleken ongeluksdagen te zijn. De 11ste barste Saartje haar buitenband open (vrienden hadden ons op Sziget nog gewaarschuwd dat het tijd was voor nieuwe). Gelukkig waren we nog geen 5 km weg van Bergamo en was er een Decathlon in de buurt. Na de band met duke tape voorlopig te plakken, was hij stevig genoeg voor de paar km tot de Decatlon. Niet de ideale oplossing omdat ze enkel city banden hadden, maar wel een manier om terug verder te kunnen fietsen. We zijn er wel veel uren mee kwijtgespeeld en die dag hebben we uiteindelijk 3 keer de binnenbanden mogen vervangen.




Banden vervangen :)

Gezien was pas om 13h30 in de namiddag goed op weg waren en we toch ons aantal km's moesten halen, werd het een laat en vermoeiend dagje. Tot nu toe hebben we de hele reis geen problemen gehad om een slaapplek te vinden. Ofwel waren er campings, hostels ofwel zaten wij op het platteland waar het gemakkelijk was om te wildkamperen of aan mensen te vragen of we onze tent in de tuin konden plaatsen. Deze avond verliep helemaal anders. Rond 18 uur kwamen we aan in Como, een stad aan een meer.

Como

We besloten om nog even verder te fietsen en uiteindelijk reden we rond 19h30 de grens over met Zwitserland.


De grens!!

Er is één gouden regel, fiets niet in het donker en stop op tijd zodat je nog in het licht slaapplaats kan zoeken! Om één of andere reden hadden we dat niet gedaan. We vonden geen camping, noch hotel, noch een mogelijkheid om bij mensen te slapen. Enige dat er op zat was verder fietsen totdat we iets tegenkwamen. Uiteindelijk rond 21 uur kwam er een 17-jarig meisje uit een huis (in de zomer zijn mensen ook langer buiten wat het gemakkelijker maakt, maar gezien het kouder aan het worden is en het is sneller donker, moeten we hier leren rekening mee houden). Haar ouders stemde toe en we mochten onze tent opzetten in hun wijngaard.  Gelukkig! Die avond kregen we nog de typische Zwitserse raclette te eten en om 23 uur (veel later dan gewoonlijk) kropen we vermoeid, maar toch tevreden onze tent in!

Tot dus zover onze trip doorheen Italië!